Op donderdagochtend 22 april kregen de vierdejaars Verpleegkundestudenten van Summa Zorg een gastles met een virtueel tintje. Gastdocente Nicole Papen-Botterhuis, coördinator Research & Innovation bij het Máxima MC, demonstreerde hoe de Microsoft HoloLens ingezet kan worden tijdens interactieve lessen.
Het doel van de gastles was om de studenten kennis te laten maken met de HoloLens. Vanaf volgend schooljaar wordt deze virtual realitybril ingezet bij de lessen klinisch redeneren. Tijdens deze lessen leren de studenten om hun eigen observaties en interpretaties te koppelen aan medische kennis. Met behulp van de HoloLens kunnen de studenten oefenen met ‘echte’ patiënten. Docenten Verpleegkunde Lieke Zanders en Calja van Wesel-Cuppen begeleidden de studenten tijdens de gastles door de casus heen. Lieke: “Er zijn in totaal 16 verschillende patiënten beschikbaar om mee te oefenen. We hebben ervoor gekozen om vandaag een casus te draaien met een COVID-patiënt. Dit ziektebeeld kennen de meeste studenten inmiddels van hun stages, waardoor we het goed als oefencasus kunnen gebruiken.”
Kennismaking met de HoloLens
Via de HoloLens worden driedimensionale hologrammen geprojecteerd in de omgeving van degene die de bril draagt. Je ziet dus nog steeds je eigen omgeving, maar er wordt bijvoorbeeld een 3D-patiënt op een ziekenhuisbed geprojecteerd. Op het digiboard in de klas kijken de andere studenten mee met het beeld van de HoloLens. Ook de studenten die de les vanuit thuis volgen (via Teams) krijgen deze beelden te zien. De geprojecteerde beelden van de HoloLens zijn met de hand te besturen. Zo kun je de patiënt verplaatsen, groter en kleiner maken en om hem heen lopen. Daarnaast zie je meer informatie over de patiënt, zoals zijn gemeten lichaamstemperatuur, zuurstofwaarden en bloeddruk.
Klassikaal diagnosticeren
De studenten die geen HoloLens dragen kunnen gebruikmaken van de GIG-app op hun mobiele telefoon of tablet. Via de camerafunctie kijken ze rond in het klaslokaal en wordt de patiënt in de omgeving geprojecteerd. Uiteraard gaat dit gepaard met grote lol. ‘Hij zit op je hoofd!’ en ‘Ik zet hem op mijn bureau’ klinkt het door de klas. Als de rust weer is teruggekeerd worden drie studenten uitgekozen die de HoloLens mogen dragen. Ze gaan enthousiast aan de slag en beginnen in de lucht te grijpen en zwaaien om bijvoorbeeld de patiënt te verplaatsen of meer informatie te zien. Vervolgens wordt Harry, de patiënt in kwestie, voorgesteld aan de klas door Lieke. Ze vertelt wat meer over de klachten waarmee hij bij de huisarts is binnengekomen. De studenten proberen op basis van deze informatie en de testresultaten klassikaal een diagnose te stellen.
Enthousiaste studenten
Op deze manier doorlopen de studenten de vier stappen van de casus, waarbij het steeds slechter blijkt te gaan met coronapatiënt Harry. Ze geven enthousiast input, vullen elkaar goed aan en corrigeren hun medestudenten ook wanneer een verkeerde conclusie wordt getrokken. En ze stellen vragen aan de docenten én aan elkaar. Het is goed merkbaar dat de meeste studenten inmiddels al flink wat ervaring hebben met het werken met coronapatiënten tijdens hun stages. Een van de dingen die opvalt aan de ervaringen van de studenten is dat elk ziekenhuis met een ander protocol werkt. Calja: “Het is heel leerzaam om daar via zo’n klassikale oefening achter te komen. Daar krijgen de studenten straks in hun werkveld ook mee te maken.”
Leren met ‘echte’ patiënten
Na zo’n anderhalf uur hebben de studenten de onvermijdelijke conclusie getrokken: Harry heeft corona. Maar nog belangrijker is dat ze hebben geleerd om met de HoloLens te werken én om een diagnose te stellen. Lieke: “De studenten leren met ‘echte’ patiënten te werken die ze voor zich zien. En omdat de opstelling zo klassikaal is leren zo ook nog eens van elkaar!” De studenten in de klas waren dan ook enthousiast. “Het is fijn om het klinische beeld van de patiënt meteen in beeld te hebben”, zegt de een. Een andere student vult aan: “Voor studenten die nog geen praktijkervaring hebben is dit wel een goede manier om al kennis te maken met bijvoorbeeld een COVID-patiënt.” Voor de studenten thuis was het lastiger om de klassikale samenwerking te volgen. De docenten hopen dan ook dat ze in het nieuwe schooljaar alle studenten weer op locatie mogen ontvangen.
